OİDİPUS'UN GÖZLERİ

Baskın batı kültürünün çeperine itilmiş bir toplumda, genel besin ağının dışındaki bir hayvanın sebep olduğu düşünülen bir virüs; tüm insanlığın iliklerine sızan, içkin, görünmez bir hastalığa sebep olmakta ve bu hastalık; tüm dışarısı ile bağımızı keserek bizi ev içine, bedenimizin içine, düşüncelerimizin içine hapsetmektedir. Bu sonuçlar sürekli dışarıyı gözetleyen ve bir biçime getirmeye çalışan günümüz kültürünün tersyüz olması değil mi?
​
Kendimizin, düşüncelerimizin dışını fotoğraflayarak, bu dışarısı/içerisi ikilemine daha fazla katkıda bulunmayacak mıyız? Bu günleri fotoğraflamak; virüsün kendisini tanımlamamız ne kadar zorsa o kadar incelikli, mikro ölçekte bir durum kadar zor değil midir? Bu sebeple bu seride daha çok fotoğraf vasıtasıyla bir virüsü ve onun hayattaki yansımalarını fotoğraflamaktansa, bu sıkışmışlığı fotoğrafın kendi içerisindeki düzensizliğiyle irdelemek istedim. Bu bazı fotoğraflarda bir duygu haline yönlendirme olarak, belirli durumlarda fotoğrafın aslında hiçbir şeyi gösteremeyeceğine dair fotoğraf nesnesinin kendisine benzeşmeler yaparak oldu. 
​
Korona sürecinde kendi içimden yola çıkarak düşünsel ve fiziksel olarak dışarısıyla kurduğum ilişkileri ele alırken, belki bazı fotoğraflarımda, fotoğrafçının bakışının kendisi olan gözlerini oydum.