SULTAN

Tüm dünyayı etkisi altına alan COVID-19 pandemisi adım adım bizim de hayatımıza girmiş oldu. 11Mart 2020 tarihinde Türkiye’de ilk vakanın resmi olarak açıklanması sonrasında annem Sultan için yeni bir hayatın başlangıcı oldu. Artık gözü kulağı açıklamalardaydı Türkçe anlayabildiği kadarıyla. Hem sosyolojik, hem de psikolojik açıdan ruh halinde olumsuz etkiler yaşandı, yaşanıyor. Bunu derinden hissederek fark ettirmeden onu fotoğraflamaya çalıştım, aynı zamanda da bu durumun onda yarattığı olumsuz etkileri azaltma mücadelesi verdim.

Annem 74 yaşında ve 12 çocuk annesi. Zamanının çoğunu örgü örerek geçiriyor ve 11 Mart’tan itibaren COVID-19 sınırlarında yeni kontrollü hayatı yaşıyor. İlk günlerde odanın penceresinden dışarıda olan biteni izledi. 65 yaş üstü için Mayıs Ayı’nda alınan karar ile haftada bir gün ve belirli saatler içerisinde olmak kaydıyla sokağa çıkma izni verileceği duyurulmuş, ilk izin ise 10 Mayıs Pazar günü gerçekleştirilmişti. İki ay sonra sokağa çıkabilme tedirginliği ve sevinci arasında komşularıyla sosyal mesafeli, yıllardır birbirini görmemiş gibi hasret giderme, dertleşme ve sonrasında sarılamadan, dokunamadan buruk bir veda ile onlardan ayrıldı. Herşeye dokunmaktan imtina ederken mezarın toprağına dokunabiliyordu. Çiçeklere, ağaçlara söyleyebildi uzun zamandır gelemediğini. Kendisine göre zaman kavramının anlamsızlaştığını, ne kadar zamandır gelemediğini bilmediğini mezarın içinde olan eşine mahcup bir şekilde anlattı.