BOŞLUK

Hayatım İstanbul’un en kalabalık, en gürültülü, en hareketli semtlerinden birinde geçti: Beşiktaş
Ardı ardına açılan mekanların gürültülerine hayıflanırken,  pandemiyle birlikte semt susuverdi.
Caddeler boşaldı. Sokak aralarında inler cinler top oynar oldu. 
Tüm o cıvıltılı dükkanların camları  kepenklere dönüştü.  
Semt ıssızlaşınca; yaşamın hayhuyu, gürültülü kalabalık derken, çocukluk anılarımdan ne kadar da uzaklaşmış olduğumu fark ettim. 
Issız sokaklarda çocukluğumun gölgesinin peşine düştüm. 
O zamanın mekanlarında buldum kendimi, bomboş sokaklarda dolaşırken. 
Mekanlar, anılar, çocukluğum, ben, gölgeler. Birbirimize karıştık. 
Derken, yasaklar kalktı.
Bana da geriye biraz hüzün, biraz yenilenme, biraz da kağıt kesiği gibi bir özlem bıraktı.
Keşke… Ve belki de, iyi ki.
​