TEKİNSİZLİK - PSYCHOSIS

Dışarıdayım. Bir kertenkelenin gözlerinde akşam güneşi batıyor. Ağızsız gözlerin bakışları üzerimde. Anlamıyor seziyorum homurtularını. Şimdi hangi ayna kim olduğumu aksettirecek? İnsanlara kaçıyor yakalayamıyorum. Odalarda durup saatlerce ağlamıyorum. Mor şakaklarım tıkalı nabızlarıyla sızlıyor. Çıkıyor yürüyorum ama nereye. Sıkıntımdan kaldırımlar bir kımıldıyor bir düşüyorlar yerlerine. Düşümde bile kaldıramıyorum çocukluğuma döşenmiş yargıları. Odama girip sıkıca kapıyorum ışıklarımı. Siyah film. 400 darbe. Beyaz, küçük ya da ortanca yeni camlarda arıyorum cehennem olmayan başkalarını. Üstümden hiçbir dost canlısı ses çıkmayıveriyor.