top of page

EVDE YALNIZIM

Hülya Avdan

Eskişehir

Aniden bir şey olsa ve uzun süre evde kalmak zorunda olsak, ne yapardık?

Yeterince gıdamız var mı?

Nasıl zaman geçirirdik?

Film, kitap, telefonla yakınlarımızla görüntülü konuşma.

Covid-19 virüs pandemisi süresince hepsini denedik. Görüntülü konuşma vb teknolojik imkanlara sahip olmayanlar ne yaptılar acaba?

21 Mart sonrası 65 yaş üzeri büyüklerimiz sokağa çıkma yasağı nedeniyle evdeydi. Kimi aileleriyle birlikte yaşıyordu ama bazıları tek başına kaldılar.

Büyüklerimizin ihtiyaçları neler? İlaçları, gıdaları evlerine getirildi. Ya özlemleri nasıl giderilecek? Eve misafirleri, çocukları, torunları gelirken ne güzel masalar hazırlardı. Anneler günü ve doğum günleri kutlanırken hasret katlandı.

Evlerin koridorları ve odaları yürüyüş parkurlarına dönüştü. Haberlerde rakamları ve tabloları endişeyle takip ettik. Birçok hafta sonu evde zorunlu kalışımız sırasında sokaklardaki anonslar hafızalarımızda hep kalacak.

Korona Virüsü nedeniyle izolasyona hazırlıksız yakalandık ama bu “hazırlıksız” tanımı yemek, su vb ihtiyaçlarımızı değil sosyolojik ve psikolojik ihtiyaçlarımızı anlatıyor daha çok. Birey kendisi ile baş başa ve kimileri ne yapacağını bilemez halde. Yalnızlık duygusuyla daha önce bu kadar uzun süre yüz yüze gelmemiş olanlar olabilir. Evet dünyada tek başınayız. Gerçeklerle yüz yüzeyiz. Algılarımız ve ihtiyaçlarımız değişiyor. Hayatımızı değerlendirip nelerin bizim için daha değerli olduğuna karar verme aşamasındayız. Dünya, toplum, hayatlarımız değişiyor.

Bugün 10 mayıs anneler günü; bu yıl kutlamaları da sanal olarak yapıyoruz.

Evde Yalnızım seri fotoğraflarda bireyin salgın günlerindeki yalnızlığı, mutsuzluğu ile yüz yüze gelmesini anlatmaya çalıştım. Üst açıdan çekimi ise fotoğraftaki kişinin baktığı açıyı göstermek ve aynı zamanda evdeki boşluğu anlatmak için tercih ettim.

Mayıs 2020

Editör: Özcan Yaman

bottom of page