ÖRTÜ-K
Hatice Ayaksız
İstanbul
Kızımla birlikte geçirdiğimiz karantina sürecinde, geleceğin belirsizliği, ikimizi de zamansal bir sorgulama sürecine itti. Geçmişe dair anılarla dolu olan eski fotoğraflar beni çocukluğuma ve kendi gençliğime döndürdü. Annemden kalan hatıra nesneler sadece özlem dolu anakronik bir geçmişi değil, pişmanlıklar ve keşkelerle dolu tüm duyguları da geri çağırdı. Bu duygularla boğuşurken fotoğraf çekmek, özellikle de “korona günlerinde fotoğraf çalışması” benim için iyileşme ve kendini onarma süreci haline geldi. Annemin yıllarca kullandığı geleneksel yemenisi, kendimi çektiğim fotoğraflarda yüzümü saklamam, bir şeylerin arkasında kalma isteğim, projenin adına da kaynaklık etti. Yaşadığımız dünyanın hayal mi gerçek mi olduğunu tam bilememek ve yaşam boyunca biriktirdiğimiz duygular, geçmiş ve gelecek arasındaki zamansal kaymalar kendimle ilgili sorgulamaların gelecekte de süreceğini işaret ediyor. Bundan böyle imge üzerinden başlattığım sorgulamalarım devam edecek gibi görünüyor.
Editör: Handan Saygon Dayı