SIKIŞTIRILMIŞ MEKANLARDA SONSUZ ÖZGÜRLÜK

Bulunduğumuz çevrenin koşullarına bağlı olarak her birimiz salgın dönemini farklı yaşadık. Benim yaşadığım yerin “yüksek risk bölgesi” nde olmasının yarattığı kaygı nedeniyle ilk günlerde hemen hemen hiç dışarı çıkmadım.

Benim dışımdaki dünyada insanlar neler hissediyordu? Merak ettim. Balkonumdan tanımadığım komşularımın fotoğrafını çekerken, hepimizin aslında ne kadar kısıtlı, daracık alanlarda yaşadığımızı gözlemledim. Koca şehir olanca ağırlığıyla üstümüze çökmüştü. Kımıldayamıyorduk. Nefes almak için sadece başımızı pencereden dışarıya uzatabiliyorduk. Kendi köşemizde, kendi duvarlarımızın arasına kıstırılmış, eli kolu bağlı, çaresizce iyileşme zamanını bekliyorduk.

Aklımdaki tek şey; içine hapsolduğumuz evlerimizin pencerelerinden seyrettiğimiz kuşlar gibi ne zaman özgür olabileceğizdi…