HER ŞEY, HİÇBİR ŞEY...

2020 yılı başında maruz kaldığımız COVID salgını ilk kez yaşadığımız, yabancısı olduğumuz birçok süreç yaşattı. Bununla beraber daha önce hiç yaşamadığımız yan etkiler de bıraktı bizde; uzun süre evde kalmak, kendine zaman ayırmak, kendinle meşgul olmak…

Yaşam o kadar hızlı akıyor ve her şeye o kadar çok koşuyoruz ki, sanırım hiçbir şeye tam yetişemiyoruz.
Verilen hedefe koşuyoruz, yanından geçtiğimiz hiçbir şeyi hissetmiyoruz, belki de içsel duygularımızı yaşamadan, tek hedef verilen sonuca ulaşabilmek.

Covid ile beraber evlerimize döndük, kendimize döndük, ilk etapta biraz dinlendik, sonraki süreçte ise aklımıza ne yapmak istiyorum? Neleri yapmak istiyorum? Nasıl yapmak istiyorum? Ne kadar istiyorum? gibi sorular takıldı. Bu sorular, bu karmaşa, kendi evimizde de kaos yarattı gibi. Birçok şey yapmak istiyorum ama hiçbirini tam yapamıyorum, her seferinde bir şeyi uygularken aklım diğerinde oluyor.

Her şey var ama hiçbir şey tam değil…

Konsantrasyon, istek, haz hep birbiri içine girmiş durumda notlar, kelimeler, hikayeler, her şey birbirini eksiltiyor, ama tamamlamıyor...

Bu süreçte bize böyle bir tecrübe kattı ne istiyorsun ne kadar istiyorsun, bunun için ne yapıyorsun? Yaparken aklın nerede? Üzerinde çalıştığın şey nedir? Aklındaki nedir? Kendimi daha fazla tanımak için karantinaya daha çok ihtiyaç duyuyorum.