METAMORFOZ
Sevin Bayrı
İstanbul
Bütün alışkanlıklarımın ötesine geçtiğim karantina günleri. Kalamama ama aynı zamanda da bir gidememe hali.
Gelişen yeni alışkanlıklar hep orada mı duruyordu fark etmediğim, yoksa yeni mi kazanıyordum onları? Yılların kendiliğinden gelip yerleşen alışkanlıkları bir anda alt üst olmuştu. Sabah erken kalkmak zorunda olmamak, yatakta uzun kalabilmek, hafta içi balkonda oturmak ve gün yüzü görmek hepsi yeniydi. Yeni bir yolculuğa çıkmak gibiydi, heyecanlıydı. Çok uzun seneler günün aydınlık saatlerinde hep kapalı floresanla aydınlatılmış plaza ofislerinde çalıştıktan sonra şimdi de balkonda geçen uzun zamanlar, ama en çok da mutfakta geçmeye başlayan yeni zaman.
Bir yandan hep kalamayan, kalmakla derdi olan ben. Yine yollara düşmüş şehir değiştirmişken şimdi zorunlu evde olmak! Sevdiklerimden uzun süre ayrı kalmak, onlar için endişelenmek ve bütün bunların bende bıraktığı duygusal ağırlık. Hepsinden öte kendimle ilk defa bu kadar uzun baş başa olmak. Bana anlatacak çok şeyi olduğunu fark etmek. Bütün bu sürecin sonunda ben artık aynı kişi olmayacaktım.
Bir değişim geçiriyordum. Bu yeni kişiye hazır mıyım bilmiyorum...
Mayıs 2020, İstanbul
Editör: Gölnur Cengiz